Ojciec nasz był dla nas zawsze przykładem człowieka nieugiętego, wiernego swoim ideałom opartym na Dekalogu i Ewangelii. Nie miał przez to życia łatwego. Ze swojej rodziny wyniósł najwyższe wartości patriotyzmu i polskości ale nigdy nie myślał o zmianie naszego rodowego nazwiska w czasach kiedy było ono „niewygodne” jak również nigdy nie starał się go wykorzystać, kiedy sytuacja się odmieniła. Jako żołnierz Armii Krajowej złożył przysięgę wierności Polsce i dotrzymał jej dozgonnie. Pomimo licznych i silnych nacisków, nigdy nie poszedł na żaden kompromis i świadomie wyrzekając się obiecanej łatwej kariery i korzyści materialnych, nie zgodził się na współpracę z organizacjami politycznymi PRL-u, twierdząc że Jego przysięga nie pozwala mu na kolaborację z wrogiem Polski.

Pomimo tego, Jego osiągnięcia w pracy zawodowej, pod względem czysto merytorycznym, zyskiwały uznanie i wyróżnienia. Jako młody architekt, brał czynny udział w odbudowie kraju po zniszczeniach wojennych. Odbudowując z gruzów starówki miast śląskich, Gliwic i Wodzisławia, starał się zawsze zachować wierność historii, jako jeden z elementów tożsamości narodowej w tak trudnym okresie. Spotykając się często z oporami dyktowanymi źle pojętymi przesłankami progresu lub wręcz ignorancją kulturalną władz, pozostał wierny swym zasadom przez następne dziesięciolecia, pracując przy konserwacji i ochronie zabytków.

Jako pedagog, prowadząc katedrę historii architektury i urbanistyki na Politechnice Śląskiej, której był jednym z założycieli, czuł się w obowiązku przekazać przyszłym architektom nie tylko wiedzę, ale również zamiłowanie do naszej tradycji, aby lepiej mogli kontynuować ją i rozwijać bo kto zaniedbuje swoją przeszłość, nie ma przyszłości. Podobnie jak silna i nieugięta była Jego wierność wartościom patriotycznym i zawodowym, tak silna była jego wiara duchowa. Od zawsze, również kiedy nie było to dobrze widziane przez władze ówczesnego PRL-u, nie tylko nie wypierał się swojej wiary ale otwarcie współpracował z Kościołem w ramach swoich umiejętności zawodowych i artystycznych.

To właśnie w artystycznym spojrzeniu na otaczający go świat, starał się oderwać od często szarej i smutnej rzeczywistości aby znaleźć, zwrócić uwagę, utrwalić to co piękne. Jego długoletnia działalność artystyczna była czymś więcej niż zwykłym zajęciem hobbystycznym, zawsze nam mówił że prawdziwy architekt musi łączyć w sobie inżyniera i artystę. Teraz, zmęczony pełnym ale też niełatwym życiem, opuścił nas fizycznie, ale owoce Jego pracy i przykład nieugiętej wiary w ideały, które pozostawił nam, swojej rodzinie ale również setkom swoich uczniów, sprawią że duchowo pozostanie na zawsze w naszych sercach.

Our father was always our indomitable example of a man, faithful to his ideals, based on the Decalogue and the Gospel. Because of that he did not have an easy life. From his family he inherited the highest values ​​of polish patriotism but he never thought about changing our ancestral name at a time when it was "inconvenient" and never tried to use it when the situation has changed. As a soldier of resistance movement " Armia Krajowa" he took an oath of fidelity to Poland and kept her eternally. Despite the numerous offers and heavy pressure, He never went to any compromise and deliberately denying himself the promised good career and material benefits, never agreeing to cooperate with the political organizations of the People's Republic, arguing that his oath will not let him to collaborate with the enemy of Poland.

Despite this, his professional achievements in terms of pure substance, gained recognition and awards. As a young architect, he took an active part in rebuilding the country after the war. Rebuilding from the rubble historical districts of towns in Silesia: Gliwice and Wodzislaw. Always tried to stay faithful to history as one of the elements of national identity in such a difficult period. Meeting often with resistance of authorities trying to replace historical buildings with "modern" in the name of progress and even ignorance of cultural heritage, remained true to his principles over the decades, working on conservation and protection of heritage buildings.

As a teacher, leading the chair of History of Architecture and Urban Design at the University of Silesia, (he was one of the founders), felt compelled to pass on to future architects, not only knowledge but also love for our tradition, to better be able to continue and develop it because who neglects his past, has no future. Just as strong and resolute was his loyalty to the patriotic and professional values, so strong was his spiritual faith. He have always, even when it was not well appreciated by the then-communist Poland, not only not denied their faith but openly collaborated with the Church as part of his professional and artistic skills.

It is in the artistic perception of the world around him, he was able to break away from the often gray and sad reality - to find, note and preserve in his art, that what is beautiful. His long-standing artistic activity was more than just a hobby. He always told us that an architect must combine skills of an engineer and an artist. Now, tired of a difficult but fulfilling life, he has left us physically. But the fruits of his work and example of steadfast faith in the ideals that he had left us, not only his family, but also hundreds of his students, will cause that his spirit will remain forever in our hearts.